Rzym to miasto potęgi i władzy, które po upadku cesarstwa stało się kolebką nowego świata, miejscem narodzin chrześcijaństwa, ogarniającego swoim duchem całą Europę i kształtującego jej dzieje przez wieki. Miejsce święte, do którego niektórzy z nas przybyli po raz pierwszy. Naszą pielgrzymią drogę rozpoczęliśmy od Watykanu, duchowego centrum Kościoła katolickiego i najmniejszego państwa na świecie.
Wejście do Bazyliki Św. Piotra przez Święte Drzwi stało się symbolem rozpoczęcia naszej drogi wiary. Drzwi te, otwierane tylko w Roku Jubileuszowym, przypominają o miłosierdziu Boga i o tym, że każdy może wejść do Jego Królestwa. Uświadamiają, że pielgrzymowanie to przede wszystkim droga duchowa.
Bazylika położona nad grobem św. Piotra to największy kościół świata. Wspaniała, monumentalna, zachwycająca rozmachem i bogactwem detali. Złoto, marmury, mozaiki i rzeźby artystów epoki renesansu i baroku stworzyły przestrzeń, która od wieków budzi podziw.
Bogactwo bazyliki nie jest tu celem samym w sobie, lecz znakiem chwały Chrystusa Króla – Tego, który panuje nie bogactwem ziemskim, lecz miłością i ofiarą. Jej wspaniałość przypomina, że to całe piękno zostało stworzone dla Boga, by oddawało Mu cześć. W złocie kopuły Michała Anioła, w blasku marmurowych kolumn i w potędze architektury odbija się królewska godność Chrystusa – Króla nie z tego świata.
W podziemiach, w ciszy i półmroku, spoczywa św. Piotr – prosty rybak, który porzucił wszystko, by pójść za Jezusem. To on, zwykły człowiek, stał się fundamentem Kościoła.
Wchodząc do wnętrza poczuliśmy, jak wspaniałość sztuki i duchowość łączy się w jedno przesłanie: Bóg jest Królem wszystkiego co stworzone, a Jego chwała objawia się także w pięknie, które ofiarowuje Mu człowiek. Bazylika jest żywym znakiem Jego Królestwa, ale Jego tronem jest serce człowieka.
Nasze wzruszenie sięgnęło zenitu, gdy wśród tłumów wiernych zobaczyliśmy Papieża Leona XIV. To on, jako następca św. Piotra, prowadzi nas przypominając, że największą potęgą jest miłość, pokój i służba.
Ruszyliśmy dalej przez ulice Wiecznego Miasta – pełne historii, sztuki i duchowego piękna. Spacerowaliśmy po Piazza Navona, podziwiając barokowe fontanny i tętniące życiem rzymskie kamienice. Zatrzymaliśmy się przy Fontannie di Trevi, by zgodnie z tradycją wrzucić monetę i obiecać sobie powrót do Rzymu. Dotarliśmy na Piazza Venezia, skąd rozpościera się widok na majestatyczny pomnik Wiktora Emanuela II, a dalej ruszyliśmy w stronę Forum Romanum i Koloseum miejsc, które przypominają o potędze starożytnego Rzymu, ale i o męczeństwie pierwszych chrześcijan.
Przez cały dzień towarzyszyła nam nasza przewodniczka, pani Karolina, kobieta o niezwykłej wiedzy i pasji, która potrafiła opowiadać o historii i wierze z takim zaangażowaniem, że każde miejsce ożywało na nowo.
Zmęczeni po całodziennej wędrówce, pełni wzruszenia i wdzięczności, zakończyliśmy ten wyjątkowy dzień Mszą Świętą w kościele pw. Św. Stanisława. Był to czas, by podziękować Bogu za wspólne pielgrzymowanie, za piękno miejsc które zobaczyliśmy i za wszystkie duchowe przeżycia, które na zawsze pozostaną w naszych sercach.
